Machu Picchu

Machu Picchu is voor velen het einddoel, maar er zijn verschillende manieren om er te geraken.
De meest gekende is uiteraard via de inca trail. Maar dat was uitgesloten voor ons omdat dit minstens vier maanden op voorhand moet worden gereserveerd.

We besloten om de IncaJungleTrip te doen..
En dat ging als volgt..

We werden rond een uur of acht opgehaald en reden met een met Australiers, Spanjaarden en Belgen gevuld busje naar 4900 m hoogte om daar afgezet te worden.

We kregen een fiets, helm en een hesje. En voor mij waren er ook handschoenen, voor Andre waren er geen meer.. en dan begon de afdaling van 72 kilometer.
Het afdalen ging snel over de tarmac weg. Echt leuk om zo lekker naar beneden te bollen. Het laatste deel ging over de stoffen zandweg die we soms deelden met vrachtwagens die voor niemand graag uitwijken, vooral niet voor tegenkomende vrachtwagens. Dus rijden ze beiden door tot ze vastzitten en dan beiden terug naar achter moeten rijden. Logisch toch.

Na een late lunch begonnen we in de groep een beetje kennis te maken. Wat beter lukte bij een andere groep waar ook drie Belgische meisjes in zaten.
En verder was het gewoon nog wat rondlopen in het kleine dorpje waar we verbleven, avondeten en op tijd naar bed om de dag erna rond 7.00u op pad te gaan.

Er stond een uur of acht stappen op het programma, vooral door de jungle. We kwamen al snel aan een cocaplantage. Die er legaal stond, maar waarvan hetgeen er gebeurd na de pluk niet altijd meer legaal is. De bladeren worden ook als thee gebruikt of om in de mond te houden om energie te krijgen. Natuurlijk moesten we dat eens proberen, maar veel effect had het niet
De hike was op sommige punten best pittig, maar over het algemeen goed te doen. Ook vonden we het wel tof dat er een deel van onze route over de echte incatrail liep.
Op de top hebben we een steen geofferd aan Pachamama en gewenst voor mooi weer op de Machu Picchu. En ook werden we als echte incakrijgers beschilderd.
Nadat we weer de berg af waren gelopen zijn we met zijn allen naar hotsprings gegaan en daarna hebben we het spel Boonanza van onze nieuwe Belgische vrienden geleerd. Intussen was het in onze eigen groep ook al gezellig geworden trouwens..

De volgende dag was er de keuze om een lichte of een zware hike te doen. Omdat alleen de Belgen voor de zware kozen is er dus een nieuwe groep gevormd en zijn we met ons vijven tot aan de lunch op pad geweest. Nadien is iedereen te voet verder gegaan naar Aguas Calientes. De enigste plaats vanwaar je naar Machu Picchu kan gaan (buiten via de incatrail dan). Het is een dorp gelegen in de bergen waar geen weg naartoe leidt. Je kan er enkel geraken via een trein of al lopend.
En van daaruit kan je dan met de bus of te voet naar boven gaan om een van de wereldwonderen te gaan bezichtigen..
Op zich is het gewoon een toeristische plaats, maar samen met de Australische meisjes en een aanvaardbare rode wijn werd het nog een gezellige avond.
Die niet te laat is geworden want de dag erna was het zoverr: DE MACHU PICCHU

Machu Picchu is een oude stad van de Incas, gebouwd tussen verschillende bergen, waarvan een berg machu picchu heet. Vandaar is de naam aan de stad gegegeven. De stad is nooit door de Spanjaarden ontdekt en bijgevolg ook in tact gebleven. Gedurende verschillende jaren is ze niet meer bezocht geweest en hierdoor werd we volledig ondergegroeid door mos.
100 jaar geleden is ze dan eerder toevallig ontdekt door een Amerikaan waardoor ze wereldberoemd is geworden. Eigenlijk is ze enkele jaren ervoor al terug ontdekt door de lokale bevolking,maar die hebben dat fijn stilgehouden.


Met een groepje van zes (de intussen geblesseerden medereizigers gingen met de bus) stonden we als eerste om 4.15u aan de gate vanwaar de klim begon.
Daar was het nog wachten tot 4.50u op het openen van de gate. Maar na de paspoortcontrole ging ons groepje in stevige pas naar boven. Het was nog pikdonker en het pad bestond uit ongeveer 1800 treden. Omdat het tempo zo hoog lag kwam ik uitgeput en bezweet boven, Andre had zich nog niet helemaal moeten geven..
Maar we deden het op minder dan een uur, wat een zeer mooie tijd is. En wat betekende dat we als eerste aan de ingang van Machu Picchu stonden om op klokslag 06.00 binnen te gaan en de zon te zien oplichten over de ruines

Na nog wat uitleg van een gids hebben Andre en ik ook nog de Wayna Picchu beklommen. Een berg waar je alleen via een stijl en kronkelend pad op kan, maar dat was het waard: het uitzicht was geweldig!!! En je kijkt van de andere kant naar Macchu Picchu. Fantastisch mooi!

Nadat we daarna nog wat door de ruines gelopen hadden zijn we terug afgedaald naar Aguas Caliente. Het leuke is dat je dan overal intussen bekende mensen tegenkomt en er tussen trekkers wel een fijne, aparte sfeer heerst..

Om terug weg te geraken hebben we de trein naar Ollantaytambo genomen en dan met de bus terug naar Cusco waar we tegen middernacht uitgeput ons bed vonden.

Het was een unieke en zeer geslaagde trip!!!