San Gil

Als we tegen de ochtend dicht bij het stadje San Gil komen rijden we eerst nog voorbij een immens grote canyon. Knap, maar ben toch blij dat we er in daglicht doorrijden want het is echt heeel hoog. Hier mag er niets misgaan.. Wat een minuutje of vijf later wel gebeurt. We horen ineens een klap. De bus wijkt echter niets af van zijn route ofzo, maar de chauffeur stopt toch. Gaat kijken en we rijden weer verder tot er een goede stopplaats is. Als we uitstappen en nadat de chauffeur zelf de band verwijderd heeft zien we dat er een scheur inzit. Een andere wordt erop gelegd en we kunnen weer verder. We vernemen ook dat de bussen zo gebouwd zijn dat ze bij een lekke band altijd nog kunnen doorrijden. Dit met als reden dat het tot nog niet zo lang geleden gewoonweg te gevaarlijk was om langs de weg te moeten stoppen..

San Gil is een klein,gemoedelijk stadje waar we in de kleine straatjes snel onze weg vinden.
Er vindt net een festival plaats en daar gaan we ook eens kijken.
Al snel worden we uitgenodigd om mee te dansen met de locale feestvierders. Hun dans is meer een stapjesdans, als we zelfs een wals en een scottish tonen op de banjo muziek wordt dit onder applaus onthaald. En meteen erna komt er een fan bij Andre zitten en wijkt niet meer van zijn zijde.

De volgende dag staat er hydrospeed op onze agenda.Eerst wat oefenen hoe het juist allemaarl moet. En dan glijden we door de toch niet te onderschatten stroming en versnellingskes op een soort piepschuimen plank met handvaten over de rivier. Een beetje zoals raften, maar dan alleen en vlak op het water.. Beide raken we een keer een rots, maar verder allleen maar een leuke ervaring erbij.

Verder is San Gil gewoon ook een heerlijk leuk stadje om lekker in rond te lopen. Wat we uiteraard ook doen.