Medellin

Vanuit Salento nemen we de minibus naar Perreira. Op de bus speelt een straatmuzikant die terug naar huis keert verzoeknummertjes en er wordt volop meegezongen in de bus. In Perreira moeten we vijf uren wachten op de nachtbus. Een jonge Colombiaanse marinier die op weg is naar de jungle om de mensen daar te beschermen spreekt een aardig mondje Engels en houdt ons gezelschap.

Tegen de ochtend komen we aan in Medellin , waar de stad ontwaakt en er lichtjes zijn zover je kan kijken. Mooi. Alhoewel ik het op dat moment niet zo apprecier want de salsamuziek in de bus heeft mij de hele nacht wakker gehouden en ik verlang naar een bed.
Eens ik wat bijgeslapen ben en we de omgeving wat verkend hebben doen we mee aan een stadstour.
Het is dankzij onze gids, Pablo, dat wij een Medellin heel erg gaan apprecieren.
Hij neemt ons mee naar plaatsen waar het voor toeristen afgeraden wordt te komen. Dankzij zijn manier van gidsen voelen we er ons op geen enkel moment onveilig.
Maar wat vooral bijblijft is hoe hij de geschiedenis van Colombia en Medellin aan ons uitlegt.
Hoe de strijd tussen links, rechts, overheid en guerillas een beetje in elkaar steekt.. En hoe de drugshandel zijn rol krijgt in de geschiedenis.
Hoe de stad Medellin, die jarenlang geisoleerd leefde door zijn ligging tussen de bergen, zich op een bepaald moment sterk verbeterde dankzij het aanleggen van een trein. Maar ook hoe het komt dat Medellin tot het einde van de vorige eeuw een van de gevaarlijkste steden ter wereld was, waarin overvallen, verkrachtingen, drugs en moorden dagelijkse kost waren. Op de plaatsen waar onze toer doorging had je in die tijd een reele kans om doodgeschoten te worden.
MAAR, een jaar of tien geleden kwam er een nieuwe burgemeester die schoon schip maakte. Hij zorgde ervoor dat de veiligheid gegarandeerd werd, dat drugspleinen ontruimd werden, dat de stad een metro en enkele kabelbanen kreeg zodat iedere inwoner op een goedkope manier uit de goede en minder goede buitenwijken tot in het centrum kan komen. En hij veranderde de mentaliteit van de stad in een stad van hoop, gesymboliseerd door driehonderd verlichte palen.
Onze Pablo wil niets weten van de mythe dat de stad rijk geworden is door het criminele drugsgeld van Pablo Escobar en minimaliseert verder ook zijn rol. Hij is zo gepassioneerd dat we neigen zijn verhaal te geloven, ook al mogen we niet vergeten dat het drugsgeld er toch was/is...

Omdat de jonge,enthousiaste Pablo zijn recent opgestart bedrijfje wil laten groeien doen we met enkele vrijwilligers mee aan een try-out voor een Exotic Fruit Tour. We gaan naar een markt waar verder geen gringos (buitenlanders) komen en we krijgen zelf ook veel bekijks. Na het deel waar gestolen spullen verhandeld worden, komen we in het fruitgedeelte. Lekker proeven en ook wat uitleg erbij. En dan eindigen we met heerlijke vruchtensapjes.

Daarna regelen we een vlucht om de dag erna verder te vliegen en doen een ritje met de metro. Omdat deze zo belangrijk is gaat men er bijzonder respectvol en gedisciplineerd mee om. Alsook de kabelbaan die er op aansluit. Er wordt mooi in rijen aangeschoven en niemand duwt of kruipt voor.
Zoals overal in de stad staat er om de zoveel meter en op elk perron een politieagent, maar ook in de metro/gondels vind je nergens kauwgom, graffitti of wordt er gegeten. Respect.
's Avonds dineren we in de uitgangsbuurt ZonaRosa waar er op weekdagen toch niet zo heel veel te beleven valt..

Medellin is een van de steden die de prijs voor meest innovatieve stad is toegekend afgelopen jaar. Wij zijn zelf ook erg onder de indruk..volgens ons is dat zeker terecht!