Mandalay

Mandalay is een zeer levendige en uitgestrekte stad.
Dus hoe beter te verkennen dan op de fiets!
Tussen overladen vrachtwagens, overdreven vaak stoppende busjes en slalommende brommertjes is er maar een manier om eraan te beginnen... Gewoon vertrekken en je ertussen voegen. Toeteren betekent: "ik steek je voorbij", en met de regel "nooit stoppen en op een rechte lijn rijden" zijn we meteen helemaal mee met de rijstijl.

Druipend van het zweet maar zwaaiend en lachend vinden we onze weg naar de
de Ubein-Bridge . De langste teakhouten brug ter wereld. Fietsen laten we achter,en de brug gaan we te voet over.
De brug an sich is niet zo speciaal, maar het leven dat er zich afspeelt des te meer. Vooral visserij door jongens die volledig in het water staan en zoals overal ook hier veel eetkraampjes, met kreeftjes. alhoewel wij dat soort kraampjes toch meestal links laten liggen wegens hygenische redenen. Als we ons bij de locals op een bankje zetten zien we een eenjarig kereltje een ananas onder handen nemen met een mes waar de meeste hobbykoks jaloers op zouden zijn. De ouders reageren niet eens. Dit spectakel zien onze westerse ogen liever niet en wij gaan maar verder alvorens er ongelukken gebeuren.

In de namiddag gaan we eerst een sapje drinken in een europese zaak. Als je daar lekker in comfortabele stoelen zit met airco en een glas waarin ijsblokjes toegelaten zijn is het even raar te beseffen dat de wereld erbuiten toch heel anders is. In de steden zijn ze al verwesterd, maar erbuiten is het leven toch nog hard, arm en eigenlijk kansloos..

Na deze onderbreking voelen we de hitte meteen terug op ons vallen als de portier de deur voor ons opent en gaan we te voet naar Mandaly hill. Dit blijkt wel wat verder als gedacht. Als we,uiteraard blootvoets, aan de meer als 1000 trappen beginnen vraagt een jonge monnik om met ons mee te mogen wandelen. Zo kan hij engels oefenen en intussen komen wij ook veel te weten over het boeddistische leven. Boven aan de pagode krijgen we een heel mooi uitzicht over de stad met zijn extreem groot paleis. Dat bezoeken we niet want het is maar een klein stukje toegankelijk voor buitenlanders. De rest is in gebruik door het leger. En daar willen we hier geen ruzie mee:-)
Als de motortaxi ons heeft afgezet vinden we samen met de amerikanen een leuk lokaal restaurant met uiteraard myanmar beer.

De volgende dag gaan we nog eerst op bezoek bij onze nieuwe vriend-monnik die ons in zijn klooster had uitgenodigd.
En dan nemen we nog de bus naar Hispaw, onze volgende bestemming.