Potosi

's Avonds nemen we de bus naar Potosi maar de rit verloopt niet ideaal en wel voor 2 redenen:
- de tour operator heeft veel te laat onze tickets gekocht zodat we op de achterste rij zitten; leuk op een schoolbus maar niet voor een rit van 5 uur :-))
- zelfs met een fleece en een jacket hebben we het koud wegens de vele openingen in de bus; duidelijk geen toeristenbus :-))

Om 1u30 's nachts komen we gelukkig in Potosi aan en via een taxi checken we in onze hostel: Kaola Den. Na een korte nachtrust genieten we van het beste ontbijt van onze reis. Om 13u vertrekken we samen met 2 Duitse studentes naar de plek waaom Potosi beroemd is: de zilvermijn. Eerst kopen we op de mijnersarkt coacabladeren en flessen frisdrank als geschenk voor de werkende mijnwerkers die we in de mijn zullen tegenkomen. De Duitsers zullen ook dynamiet aabieden :-)) Nadien bezoeken we een raffinaderij waar ze de zilver scheiden van het ruw materiaal die de mijnwerkers hen brengen.Via een busje vertrekken we naar de mijn: sinds de 16de eeuw wordt deze mijn ontgind. Naargelang de zilverprijs werken daar tussen de 7 en 12000 mijnwerkers. Helaas weten deze mannen en soms kinderen dat ze de leeftijd van 45 niet zullen halen wegens de stof die ze dagelijks inhalen. Door hun gebrek aan een fatsoenlijke opleiding hebben ze echter geen andere keus aangezien dit het enige werk is waarvoor ze een inkomen bekomen die voldoende is om voor hun familie te zorgen. Deze inkomsten worden wel steeds moeilijker aangezien er steeds minder zilver te ontginnen is. Deze uitzichtloze situatie wordt weerspiegelt in hun aanbidding van de duivel (Tito) in de mijn hopend op meer zilver en het ontbreken van ongelukken. In 2010 stierven er ongeveer 30 mijnwerkers in de mijn dooe dynamietontploffingen, invallen van schachten,... Maar buiten de mijn sterven er jaarlijks nog honderden door de longziekte. Als je dit hoort/ziet besef je maar pas goed dat we het hebben in ons klein landje....

Ons bezoek aan de mijn is fysisch minder zwaar dan verwacht: we moet maar 8 meter kruipen en de gevreesde hitte valt al bij al goed mee. Na 4u keren we terug naar ons hostel voor een douche. Wegens de zeer goede hostel en omdat we stad nog willen ontdekken besluiten we om nog 1 nacht in Potosi te blijven vooraleer door te trekken naar Sucre.