Uyuni

Intussen zijn we nog even via La Paz gepasseerd om zo naar de Salar de Uyuni te kunnen komen.
De Salar de Uyuni is een zoutvlakte met een oppervlakte van 12000 km².Het is de grootste en hoogste zoutvlakte van de wereld. De vlakte is gevormd toen 40000 jaar geleden het Lago Minchín begon op te drogen en het zout achterbleef. Onder de zoutlaag zitten nog andere grondstoffen die voorlopig nog onaangetast blijven. Het zout wordt er wel gewonnen, maar er is nog meer als genoeg om uren door te kunnen rijden.
We hebben een 3 daagse tocht geboekt, samen met 2 Duitse meisjes en 2 Britse jongens.
Omdat we nog een beetje moeten wachten tot de jeep geladen is gaan we even een koffie drinken. Terwijl we nog wat van de warme zon genieten staat ineens Fabienne aan onze tafel. Het vrouwelijke deel van het Zwitserse koppel waar we in Azie een tijdje mee hebben gereisd. Zij zijn intussen nog steeds op wereldreis en beginnen ook net vandaag aan een gelijkaardige trektocht door de Salar. Echt leuk om elkaar zo terug te ontmoeten.
Dan vertrekken we eerst richting een treinkerkhof. Aan een afgelegen stukje spoorweg midden in de woestijn staan een hoop locomotieven en wagons uit lang vervlogen tijden te roesten. De treinen zijn er blijven staan en worden nu dagelijks gretig beklommen door toeristen. Ook door ons ja..
Dan rijden we de zoutvlaktes in. Eerst stoppen we aan een plaats waar overal kleine hoopjes zout liggen te drogen. Het uitzicht is werkelijk fenomenaal. Een witte vlakte tot zover het oog reikt. Even later is het tijd foto’s zonder dieptezicht te trekken. In de namiddag houden we nog half aan Isla de Pescado. Een eiland midden op de vlakte vol met metershoge cactussen. Elk jaar groeien de cactussen 1 centimeter, dus de cactussen van een meter of 8 hoog staan er al heel wat jaren.
We overnachten in een zouthotel, een hotel waar, op de natte kamers na,alles van zout gemaakt is. Voor het slapen gaan worden er weer nieuwe kaartspelletjes aangeleerd. Het wordt een plezierige avond na een prachtige dag..
Na enige tijd gaat de zoutvlakte langzaam over in een zandvlakte die vol met grote en kleine rotsblokken liggen. Gedaan met de vlakke wegen van op de zoutvlakte, vanaf nu komt de 4*4 pas echt goed van pas..
Na nog een uurtje rijden zien we de Volcán Ollagüe. Een actieve vulkaan op de grens met Chili. Uit de vulkaan komt in de verte ook wat rook. We proberen de chauffeur nog over te halen om Chili binnen te rijden (iedereen wil toch graag stempels in zijn paspoort), maar dit luikt niet wegens te veel mogelijke problemen.
Verder rijden we nog enkele lagunes. Ondiepe meren met een aparte kleur, stuk voor stuk zeer mooi. En sommige lagunes worden bewoond door flamignos. Mooie beestjes om naar te kijken. We stoppen ook nog aan rotsen die zich midden in een zandvlakte bevinden en we gaan de klimuitdaging aan.. Dan rijden we nog naar een rode lagune op 4280 meter hoogte. De kleur van het mineraalrijke water wordt door algen en plankton veroorzaakt en er wonen heel wat flamingos. Aan het meer staat er een harde ijskoude wind, maar de schoonheid van dit surrealistisch landschap doet de wind en koude vergeten.
Na weer een gezellige avond brengen we de nacht door in een basic hostel, waar we van hadden gehoord dat het er ijskoud is. We gingen dus ook naar bed gekleed in 6 lagen en in een slaapzak voor -10. Koud hebben we er echt niet, integendeel, tegen de ochtend gaam er al stukken kledij terug uit..
Die ochtend is het overigens ook weer vroeg opstaan. Nog in de donker rijden we naar natuurlijke geisers. Bubbelende, kokende modderpoelen en dampende waterputten vol mineralen. Maar door de koude zitten we al vlug terug in de jeeps. Dan rijden we door naar warmwaterbronnen en komen we Daniel en Fabienne terug tegen. Meteen nemen we ook weer afscheid want zij trekken verder richting Chili.
Wij rijden terug richting Uyuni. We maken nog enkele stops aan lagunes en vulkanen en aan een plaatselijk dorpje. Als we terug instappen zien we dat onze jeep een lekke band heeft. Gelukkig zijn we dat hier wel gewoon en vertrekken we een kwartiertje later terug. Aan enkele rotsen houden we nog een korte stop, maar door de vele indrukken van de voorbije dagen kunnen deze rotsen ons niet meer zo hard boeien. Na nog een korte stop in een dorpje komen we in Uyuni aan. De driedaagse zit erop en we nemen nog de bus naar Potosi.
Het zijn drie bijzonder mooie dagen geweest...
De zoutvlaktes van Bolivia mogen terecht een van de mooiste plaatsen van de wereld worden genoemd.