Leon

Leon is zo een van die steden waar mensen graag blijven hangen. Zo komen we op een lokale markt, waar we een van de beste sapjes drinken, een Amerikaan tegen die hier komt overwinteren.
Dankzij hem komen we ook wat meer te weten over de armoede die wij niet altijd zien. Over de vele tienermoeders, huishoudelijk geweld, de vele drugs-en drankverslaafden.. Daarom toch ook even een pluim voor de vele vrijwilligers die zich met dit soort problemen vooral bezighouden.

Maar er wordt ook veel gefeest hoor. Vooral aan het plein voor de grootste kathedraal van Centraal-Amerika. Die eigenlijk in Lima, Peru had moeten staan. Maar door een vergissing op de boten vanuit Spanje in Leon terecht is gekomen.

In de buurt zijn er ook een aantal vulkanen. Sommige een beetje actief. Maar wij ook want wij gaan voor de eerste keer vulkaanboarden.
We beklimmen de ongeveer 600 meter hoge vulkaan met ons board onder de arm. Niet heel handig, maar valt uiteindelijk wel mee. De afdaling zelf gaat zo snel (tegen 50km) dat we in geen tijd terug beneden staan. Jammer dat we niet zomaar even opnieuw kunnen nu we de techniek een beetje onder de knie hebben.
Maar terwijl wij het zwarte zand nog uit onze oren, ogen en mond proberen te krijgen wordt het rondom ons ook al snel zwart. De zon gaat ineens snel onder wat weer een mooi ander zicht geeft.
Alweer een leuke ervaring erbij..

Verder genieten we ook gewoon van de pool en pooltafel in ons prima hostel. En vertrekken we terug richting Oosten. Spijtig genoeg gaan we ook de zon achterlaten want we vernemen dat het regenseizoen nog zijn laatste stuiptrekking heeft in die regio..