Bogor-Bandung

Tot in Bogor geraken was gemakkelijk. Wat niet gezegd kan worden van het zoeken naar het juiste busje in het hectische straatleven. Uiteindelijk nemen we dan maar een soort taxi om ons te rijden naar een recommanded hostel in de Lonely Planet. Maar toen die plaats minder leuk leek zijn als voorgesteld zijn we maar te voet verder gegaan. Met wat hulp zijn we toch op een goed adresje terecht gekomen. Daar worden we vooral in het Nederlands aangesproken wegens de vele Nederlandse toeristen die nog graag reizen naar dit stukje uit hun geschiedenis. Eerlijk gezegd hebben wij nog maar enkele andere blanken gezien trouwens. Maar goed, we hebben een bed om in wakker te liggen (wegens tijdsverschil is het voor ons nog maar vroege avond als de klok 2.00u s nachts aangeeft. Als we dan toch lekker beginnen te slapen is het tijd om het gebed te beginnen in de moskee die vlak naast ons ligt. (en dat detail hadden we even gemist toen we in de donker aankwamen). Fijn ;-)

De dag erna was het dan tijd om de Botanische tuinen te bezoeken. Eigenlijk de voornaamste reden om de stad te bezoeken voor vele toeristen. In de tuinen staan 1000-den bomen en planten, maar eigenlijk zijn ze op zich niet echt om over naar huis te schrijven (of in de moderne tijden `om over te bloggen`), maar de attractie van het park waren we eigenlijk vooral zelf. West Java is niet zo heel toeristisch dus werden we door de vele families en schoolgroepen ongegeneerd aangestaard. En de gsms werden al snel bovengehaald om fotos te maken. En natuurlijk willen wij mee op de foto ;-)


Na een halve dag te lopen glimlachen en wuiven besluiten we om dezelfde dag verder te reizen. Het zit mee want er rijdt net een bus als we ons gaan informeren. Rugzakken erin en we zijn weer weg...


Als we een paar uren later in Bandung aankomen stopt de bus-zoals gewoonlijk- wat buiten het centrum. We regelen een tuktuk waar eigenlijk ongeveer anderhalve persoon in past. Wij proppen er nog een halve bij en daar bovenop nog 2 grote rugzakken.
Als we op de bestemming aankomen gaat het wel een beetje fout als de chauffeur ineens het 10voudige bedrag eist. Er wordt wat geroepen en intimiderend gedaan. Gelukkig komt er uiteindelijk een lieve dame bij die Engels spreekt. Dankzij haar tussenkomst moet de chauffeur uiteindelijk wel toegeven dat hij ons de toeristenprijs wilde aanrekenen.
Maar uiteindelijk heeft hij zelf ook door dat zijn plannetje niet lukt en is het kort erna toch afgehandeld.

En enkele minuten later genieten we weer van de behulpzame nieuwe vrienden van dit eiland en vinden we een prettig hostelletje.

De rest van de avond brengen we door in een cafeetje waar een 8-koppige band luide, maar goede covers brengt.
Watch out Rihanna ;-)