Poonhill Trektocht

Op maandag startte onze trekking naar Poonhill (3230m) samen met Aagje en Karel. Een Belgisch koppel die we op de bus ontmoet hadden. En ook een gids en twee dragers om het ons toch een beetje makkelijker te maken :-)

Met een jeep zijn we naar het beginpunt gereden. Toen onze permits afgestempeld waren konden we van start gaan. We staken de rivier over en gingen dan via een slingerend pad naar boven en naar beneden. Ik was wel wat ziekjes en bezocht dan ook elke toilet dat we tegenkwamen, maar toch slaagden we er in het -volgens de gids- moeilijkste gedeelte van de trekking af te werken op de eerste dag. Dat waren wel meer als 3000, of volgens sommigen 4000, treden omhoog.. Allemaal ooit aangelegd door de bergvolkeren.. Bovengestrompeld haalde ik nog net de kamer en viel dan prompt in slaapt voor een paar uren. We logeerden in een berglodge in hout en geverfd in een vrolijke kleur. Het avondeten smaakte wel niet echt goed, behalve Andre zijn dessert van warme pudding met bananen erin..

De dag erna was de tocht inderdaad minder moeilijk en konden we meer genieten van de schitterende natuur. We liepen voornamelijk in een soort bosomgeving. En meestal liepen we op de met de hand aangelegde paden..
Onderweg begint de gids ineens te roepen. Blijkt dat er een steen naar beneden aan het rollen is. Gelukkig nog wel een paar meter van mij af, maar iets minder ongelukkig voor het huisje waar hij tegen tot stilstand komt en waarvan de zijkant volledig verwoest is...Terwijl onze gids het met de locale bevolking verder bekijkt rusten wij even uit in gezelschap van het Nepalees meisje dat op de trappen aan het spelen was en nog niet eens verbaasd opkeek toen de steen op een paar meter van haar af voorbij bulderde. Als we rond 14.00u aankwamen konden we welgenieten van een lekkere maaltijd. Aangezien we maar op 300m hoogteverschil zitten van Poonhill dacht Andre dat we deze tocht op vier dagen konden doen. De komende dagen zal blijken dat dit een naief idee was :-) Weer liggen we vroeg in bed..

s Morgens stonden we op om vijf uur om de zonsopgang op Poonhill te kunnen meemaken. Deze 300 meter hoogteverschil is veel moeilijker dan gedacht. Kwam dit door het effect van hoogteziekte waar we voor het eerst mee worden geconfronteerd? Toch halen we samen met 100 andere trekkers Poonhill en maken we mooie fotos. Er zijn wel wat wolken, naar het uitzicht op Annapurna range is heel mooi. Omdat zowel Aagje al Andre vandaag wat ziekjes zijn kruipen we terug in bed. Na ons ontbijt vertrekken we opnieuw in de veronderstelling dat het moeilijkste van de trekking achter de rug is. Dit blijkt veel te optimistisch te zijn. Niet alleen klimmen we nog naar 3440m (dus het eigenlijke hoogste punt van de trekking), maar daarenboven wordt Andre ook echt ziek. Na deze zware dag bereiken we onze lodge waar Andre voor de volgende 18 uur in bed blijft wegens koorts. Omdat hij niet gaat eten vraag ik voor hem een marsroll die ook op de menu staat, in de veronderstelling dat hij die de dag erna voor extra kracht kan opeten. Als er een soort worstenbroodje op tafel komt hebben Karel,Aagje en ik toch onze bedenkingen.. Er zal daar toch geen mars inzitten? Maar jawel hoor,.. toch een heel raar Nepalees gerechtje?!

De dag erna is volgens de gids makkelijke dag want het pad is plat. We leren dat Nepalees plat toch iets anders betekent. Je daalt eerst 600meter om dan 700meter te stijgen om dan naar het vertrekpunt aan de andere kant te zien. Ook een stijle klim van 300m is volgens de gids vlak ;-)
De natuur is verder gelukkig schitterend en er kan op hoogte een kort partijtje volleybal af met een paar locale Nepalezen.Dit keer liepen we dwars door de rijstvelden met schitterende wijde uitzichten van het Nepalese platteland. In elk dorpje werden we vriendelijk begroet door de mensen, de kippen en de honden. En soms zien we gieren boven ons rondzwermen..
s Avonds genieten we van een warm bad in een hotspring langs de bulderende rivier. Zelfs als het begint te regenen is dat nog lekker warm..

De dag ernavertrekken we al om 07.00u omdat onze gids snel thuis wil zijn. Na vijf uur snel doorwandelen en nog een lekkere spaghetti onderweg nemen we de bus terug naar Pokhara.
Gezien de zeer mooie, maar toch vermoeiende trekking doen we verder niets meer..

Tijdens de tocht hebben we veel moois gezien zoals Nepalese kinderen die op de trappen huppelen om naar school te gaan, vrouwen met manden die ze via een lus rond hun hoofden dragen,mannen met 2 tot 3 rugzakken om toeristen te begeleiden, verzorgde berghonden, het dagelijkse leven in een bergdorpje, bergtoppen van boven de 8000meter.. en de meest wondermooie natuur.. En dit alles in fijn gezelschap..