Winkeltjes en naar Udaipur

Als de pannekoekjes en de havermoutpap binnen is trekken we terug naar het centrum. We bezoeken voor we naar de winkeltjes trekken nog een tempel. Ook al zien we er veel, het blijft toch de moeite. In deze loopt er ook een tulbandman rond die het prettig vindt om ons vast te pakken. En als we er mee op de foto gaan vraagt/wil hij er geen geld voor. Heerlijk dat het ook eens zomaar kan... We zoeken eerst een hele tijd achter een ATM en gaan dan nog beetje winkeltjes bekijken. Omdat ook koeien door die straatjes slenteren (maar heus niets doen) was het even heel nipt om niet te worden worden gegrepen door een hoorn terwijl we rustig staan te winkelen. Dat heb je met smalle straatjes he.
Als we terug aan het hotel komen is er nog net een kwartier tijd alvorens we moeten uitchecken. Tijd om nog even een lauwe douche te nemen en voor Andre om nog even in het zwembad te springen. Tja, als je dan eens een zwembad hebt wil je daar ook gebruik van maken, nietwaar?

Dan volgt er een zes uur durende rit richting Udaipur. Langzaamaan zien we het landschap veranderen van woestijnachtig naar terug groener. Ook rijden we kilometers lang voorbij marmergroeves.
Dit is wel een soort highway, maar regelmatig zijn er een soort van verkeersdrempels. Die echter niet worden aangegeven en waar je toch best niet te hard over rijdt. Een keer had onze chauffeur eentje niet gezien, gelukkig was de schade enkel een radio die prompt uitviel.

Als we tegen het vallen van de avond in Udaipur aankomen kan de auto niet meer verder. Toevallig is er nu het jaarlijkse driedaagse feest bezig. Onze chauffeur vindt een parking, waar wel een koe op staat. Hij blokkeert die echter en loodst ons mee door de massa volk. Niet zo heel handig met die grote rugzak...
Maar het hotel ligt vlak aan het meer en te midden in het feest..
We zetten onze spullen af en gaan de sfeer even proeven... Heerlijk kleurrijk en prachtig om te zien..

Als we honger krijgen en op zoek gaan naar een restaurantje worden we weer maar eens tegengehouden door een verkoper. Ditmaal is het een student van een kunstschool, zoals er hier zoveel zijn. Veel verkopers hebben een boek met teksten in nagelaten door toeristen. Omdat hij niet veel frans spreekt staat andre al snel mooie woorden te vertalen. En dan wordt ook de leraar van de school erbij geroepen. Hij zorgt ervoor dat een 40-tal gezinnen zich in kunst kunnen ontwikkelen. Hij zorgt er voor dat we een tiental minuutjes ons neerzetten in een echt indisch restaurant. Wat niet op de deur staat en dus ook niet ontdekt wordt door toeristen.
We zetten ons neer naast de mannen ( hier zijn geen vrouwen te zien) en krijgen een bord met lege potjes voor onze neus. Dit wordt een echte tali, en die proeft duidelijk ook wat pikanter. Een tali is brood en rijst met kleine potjes vegetarische sausjes om met de handen op te eten. Er wordt de hele tijd bijgevuld en de ober is verbaasd als we teken doen dat het genoeg is. Die Indiers kunnen nogal eten..
Om het wat te blussen krijgen we nog een heerlijk mangodessert en dan staan we terug op. De snelle indische hap ;-)
Om de leraar, Yussuf, te bedanken gaan we nog terug om thee te gaan drinken.. Uiteindelijk belanden we nog in zijn winkel/aterlier en volgt er nog een gesprek over religie en spiritualiteit..
Dit is onverwacht een heel aangename avond..

Als we in het laat terugkeren is de wagen van de chauffeur uiteraard al weg, de koe staat echter nog op dezelfde plaats rustig op haar gemak...