van Kashan naar Isfahan

Een plat brood, dat er wat uitziet als een pannenkoek. Een eitje,jam en zure roomkaas. Dat ontbijt gaan we nog vaak eten denk ik.het brood eten we niet alleen als ontbijt, maar dat komt ook steeds in alle gerechten terug.
Dan verlaten we Kashan alweer. Als we naar de bushalte wandelen, hebben we weer veel bekijks. Hier verplaatst iedereen zich met de taxi, zeker als ze bagage bijhebben. En dubbel zeker als vrouw.
Met de bus reizen gaat ook prima hier. Comfortabel en redelijk snel. De afstanden zijn dan ook relatief kort.
Omdat Iran gelegen is tussen wat minder aan te raden landen, volgen we hier gewoon het pad van de bekende route. Dat is heus veilig. Misschien wel het veiligste land waar we al geweest zijn. De straffen die hier volgen zijn zo groot dat de angst het wint van het kwaad doen. Of zit die goedheid er gewoon in?

Als we wat later in Isfahan rondlopen, komt er weer iemand bij ons lopen om te vragen waar we vandaan komen. Enkele minuten later worden we al uitgenodigd bij zijn thuis. Een zeer mooi appartement, maar zoals het de gewoonte is, enkel een tapijt en geen zetel ofzo. Daar zitten we dan ook een tijdje op. De mannen spelen een partijtje schaak, we luisteren Iraanse muziek, en hebben een goed gesprek over het leven van vandaag dat voortvloeit uit zijn geschiedenis.


Er is een periode vóór 1979, en een van erna. Ervoor zat de macht bij de Sjah,die enorm werd gesteund door Amerika. Er was veel geld van olie, maar dat ging allemaal naar de Sjah. Het gewone volk leed daar erg van. En had ook geen echte vrijheid.

In 1979 is dat volk uiteindelijk in opstand gekomen. Dat was het jaar van de Iraanse revolutie. Dankzij de ayatollah Kohmeini hebben ze het regime kunnen verwerpen. De Amerikanen werden buiten gezet. Khomeini blijft nog steeds hun grote held. Maar gezien de geestelijkheid van deze man werd de republiek strikt islamitisch. Wel met verkiezingen, maar bijvoorbeeld de kledingsvoorschriften veranderden in wat we nu nog zien. Met ook zeer zware fysieke, mentale of gevangenisstraffen bij het niet naleven hiervan.

In de jaren 80 was er ook nog eens de bloederige oorlog met Irak. En enkele jaren geleden werd er dan nog eens een embargo opgelegd door de Verenigde naties om wille van het vermoeden van een atoomprogramma in Iran. Handel voeren met het buitenland werd hierdoor verboden. Daar lijdt de economie en het dagelijkse leven toch hard onder.

Intussen is er een nieuwe, wat gematigder president. Die voorzichtig terug toenadering zoekt met het westen.
Nu er al wat verkennende gesprekken zijn met Obama, is er hoop dat dit embargo mogelijk wordt opgeheven.