Welcome to Iran

Via Istanbul vliegen we naar Teheran, de hoofdstad van Iran.
Als de wielen de Iranese tarmac raken, moeten de hoofddoeken op. Best raar, ook gezien de vrouwen in het vliegtuig erg westers lijken. Maar zonder nadenken worden de haren bedekt. En ik doe maar mee. En zal dat de komende twee weken behalve in de hotelkamer, moeten blijven doen..

We hadden geen visum op voorhand gekocht en riskeren om dit bij aankomst te doen.
Dit verloopt toch redelijk bijzonder. Aanschuiven aan een loket, reispassen afgeven en gaan wachten tot iemand roept hoeveel het ons kost. Dit is per nationaliteit anders. Dan aanschuiven aan het loket ernaast om te betalen. Met dat formulier terug en dan wachten.. maar een kleine twee uur later hebben wij onze goedkeuring.

En dan zijn we binnen in het land wat bij de meesten geassocieerd wordt met terroristen, vrouwenonderdrukking, strikte islamitische regels, homohaat, atoomprogramma"s...
Maar wij hebben een heel sterk gevoel dat het vooral onbekend is..

Op de luchthaven wisselen we al wat euro"s en krijgen biljetten van een miljoen rials in onze handen. Verwarrend dat er gewoon 100 op staat. En nog verwarrender is dat men spreekt in tomans ipv rials en dat dat nog eens veelvouden van elkaar zijn.

Omdat de nacht al ver om is, besluiten we om nog even te wachten om dan naar Kashan te gaan. Aangezien we al erg lang wakker zijn, slapen we de hele weg. Wat in Kashan meteen opvalt is dat het er best rijk is. En proper. In tegenstelling tot de westerse looks van op de luchthaven, dragen alle vrouwen een zwarte chador/kleed, dat door de wet bepaald is. In de conservatieve steden wordt die zeer strikt toegepast. We bezoeken de moskee, bazaar en unesco_tuinen, en worden al eens opgelicht door een officiële loketbeambte. Gelukkig leren we de truken al op onze eerste dag.
Daarentegen moeten we op de bus gewoon niet betalen van de vriendelijke buschauffeur. En vriendelijk zijn ze hier wel hoor!

We logeren in een mooi guesthouse op dezelfde kamer, want ook daar gelden dezelfde regels voor toeristen. Maar hier geen.probleem, in de tuin moet zelfs geen hoofddoek op en mag er al eens een blote arm getoond worden.
Onze eerste maaltijd is al redelijk lokaal. Lamsvlees wat we zelf nog moeten persen tot een hutsepot, gezeten op een mat en met veel brood. De kleermakerszit nemen we er ook bij voor het gema