Isla de Ometepe

Vanuit Leon vertrekken we met de lokale bus naar Managua en vervolgens Rivas. Die loopt onderweg echter zoveel vertraging op dat een kwartiertje te laat aankomen om nog de laatste ferry te halen. Dus zoeken dan maar een slaapplaats op het vasteland. Als we daar gaan eten, zien we de kerstmarkt al in volle gang op het marktplein. Toch beetje vroeg, niet?

De volgende vroege ochtend nemen we de ferry wel naar Ometepe. Als we de weg vragen bij aankomst op het eiland blijkt dat we onoplettend de verkeerde ferry genomen hebben.
De enigste bus van de dag is net weg en bijgevolg moeten we met een veel te dure taxilift naar de plaats van bestemming.

Het eilandje bestaat uit twee vulkanen. Wij proberen de Conception te beklimmen. Dat betekent 1700 meter stijgen om tot de top te komen. De eerste twee uren gaan door het regenwoud. Gelukkig zijn er veel takken om ons aan vast te houden. Het is fysiek zwaar, het zweet loopt van ons lijf en in onze kleren.
Vanaf een bepaalde hoogte is er geen begroeiing meer. Vanaf dan zijn het rotsen, stenen en vulkaanzand. En het is winderig, koud met slechts zicht van een 10 meter want we zitten in de wolken.
Onze groep beslist om niet verder te gaan wegens de moeilijkheidsgraad. Wij kunnen ons nog aansluiten bij het enige andere groepje op de berg en zetten door. Het wordt technisch wel moeilijk, maar het stijgen valt nog enigszins mee. We bereiken een paar uren later de top. Zicht is er jammer genoeg niet. We ruiken wel de zwavel van de vulkaan en sommige stukken steen voelen warm aan. Het afdalen is stukken moeilijker wegens de hellingsgraad en de steentjes. Maar op een bepaald moment trekken de wolken wel weg. Eerst beseffen we niet goed hoe schuin we staan en lijkt het alsof de wereld rondom ons schuin staat. Grappig als we dan ineens tot het juiste inzicht komen.
Terug beneden zijn onze benen zo moe en zijn we minder geconcentreerd dat we op de begane grond beide nog eens goed struikelen en Andre zijn broek scheurt. Maar we als we dan terugkijken naar wat we gepresteerd hebben,mogen we fier zijn.