Miraflor

De Miraflor is een natuurgebied waar verschillende families wonen in kleine gemeenschappen. Sommigen bieden de mogelijkheid om er een homestay te doen. Slapen bij het gezin dus. Doen we uiteraard dan ook.
Vroeg in de ochtend vertrekken we vanuit Esteli met de bus. Eens we de gewone weg verlaten zou een 4x4 wel handiger zijn. Maar met de bus lukt het ook. Ook waar de weg weg is, en af en toe gewoon dwars door de rivier.
Omdat er een groot deel prive geworden is, worden we zo wat half verplicht om een gids te nemen. Eentje reserveren die ook Engels spreekt was niet simpel.
We stappen af in La Pita en wandelen met de gids, een laatstejaarsstudente Engels, richting de hogere regionen. Steeds we iets of road bezoeken moeten we door de tuin van een boer. Die komt dan even uit zijn schommelstoel om zijn cordobas te ontvangen. De natuur is wel mooi, maar niet zo erg speciaal. Dat is een beetje typisch voor Nicaragua. Alles is wel mooi, maar geen echte uitschieters. De sterkte van dit land is dan ook eerder de beleving omdat de Nicas zeer vriendelijke, aangename en relaxte mensen zijn.
We komen dankzij onze gids ook best veel te weten of het dagelijkse leven. Aangekomen bij de gemeenschap bezoeken we de school. Onderwijs is gratis en zij die niet naar de stad willen kunnen zelfs naar een soort berguniversiteit gaan om ingenieur te worden. Alhoewel dat een groot woord is want de leerlingen hebben slechts twee dagen les en leren in hoofdzaak klussen. Er is geen electriciteit, maar zonnepannelen worden door de overheid voor een betere prijs aangeboden.
We klimmen nog even binnen in een 300 jaar oude holle boom. En dan mogen we plaatsnemen aan de tafelvan onze gastvrouw. We logeren bij een eerder welgestelde familie en krijgen er ook een uitgebreide maaltijd. En lekkere koffie. Want koffie groeit ook goed in deze omgeving. Meestal wordt de beste uitgevoerd naar andere landen, maar in de Miraflor wordt die ook lekker zelf gedronken.
Intussen komt er nog een Amerikaans gast bij, en aangezien zijn en onze gids het na de lunch al voor bekeken houden gaan we in de namiddag zelf wat op wandelavontuur. Daarna nog wat lezen en keuvelen, weer lekker eten en om 19.00u kruipen we al in onder ons muskietennet. De dagen gaan hier met de zon, en die verdwijnt tal rond 17.30u.

De volgende dag, na lekkere pannekoeken als ontbijt, nemen we de bus terug.
Als we instappen blijkt de volledige gang bezet te zijn met zakken aardappelen. Daar moeten we gewoon overheen lopen met onze vuile bottines. Voor mij voorlopig geen aardappel in de schil meer:-)
De rest van de rit doet de bus meer dienst als cargo, en ook de aardappelen worden met hulp van Andre ergens uitgeladen. Vervolgens kan de bus dan weer verder volgepropt worden met mensen.

Aangekomen in Esteli kunnen we nog net mee in een minibusje richting Leon. Onze volgende bestemming.