Onderweg

Enkele weken geleden boekten we een ticketje naar Nicaragua. Omdat het nogal last minute beslist werd, is de vluchteroute eerder vergezocht.
Maar goed, in de vroege ochtend rijden we naar Den Haag, waar we de auto achterlaten en een lift naar Schiphol krijgen.
Daar vertrekken we richting Philadelphia om er zes uur later een andere vlucht naar Miami te nemen. De plaats om richting midden Amerika te vertrekken. Alleen een beetje vervelend dat het laatste stukje steeds pas de volgende ochtend kan gebeuren. We belanden dus in Miami Airport laat in de avond. Als we te weten komen dat die de hele nacht open blijft,beslissen we er te blijven. We zijn er niet alleen en moeten nog een beetje zoeken om er een rustig plekje te vinden. Stilaan stoppen de vluchten wel en krijgt een luchthaven een ander leven. Verlaten, maar volledig verlicht, en nog een eetplaatsje dat open blijft. We slenteren er wat rond, zoeken verschillende lig-en hanghoudingen, vloeken op de airco, kijken er tv en vinden na uren de sleutel van een onoplosbare sudoku. De poetsdiensten poetsen de hele nacht door en we aanschouwen ook de activiteiten op de tarmac.

Eigenlijk heeft zo een nacht op de luchthaven wel iets charmant. En dat gaan we toch niet snel vergeten..

Opvallend is dat het personeel er bijna uitsluitend Spaans spreekt. Als het leven er terug begint nemen we voor ontbijt een hamburger met frietjes, en dat smaakt ons echt goed.

Het laatste stukje vliegen is dan nog maar een kleinigheidje en zo komen wij 40 uren na het dichttrekken van onze deur aan in Managua.