Danakil
Door: A&H
Blijf op de hoogte en volg Helga en André
27 Maart 2014 | Ethiopië, Mekele
We hebben er over getwijfeld, maar Danakil staat dus op onze agenda. Omdat er in deze regio alleenreizende toeristen eerder aangevallen zijn en het op de grens met Eritrea ligt wordt de regio als gevaarlijk beschouwd.
Maar tijdens ons verblijf hier hebben we ons goed geinformeerd en blijkt dat er met de organisaties goede afspraken zijn om voldoende veiligheid te garanderen.
We vormen een groep van 16 en rijden met vijf jeeps steeds samen.
De regio wordt bewoond door de Afar populatie. Die de reputatie hebben van zeer onvriendelijk te zijn. Het is ook de heetste plaats van de wereld met een gemiddelde temperatuur van 35 graden. Dag en nacht!
Eerst rijden we uren over een geasfalteerde weg. Compleet verlaten komen we er ook niemand tegen. Alles is er droog en zanderig. Bij de lunchplaats stappen onze bewakers mee aan boord, en Andre wint er een potje Ethiopische biljart.
Uiteindelijk komen we aan in een dorpje waar we overnachten. Het is eigenlijk niet meer als een grote straat, maar er is een generator, en zelfs tv in het cafeetje met CNN.
De Afar zijn naar ons idee zeer vriendelijk! We zitten wat in het cafe en we zien er uit alsof we in een sauna zitten. Momenteel is het er iets in de veertig graden, over een paar maanden zal dat naar de vijftig gaan.
Het is hier vastentijd tot Pasen. Wat wil zeggen dat er niets van dieren mag gegeten worden. Onze kok zorgt wel voor een lekkere maaltijd.
Slapen doen we buiten in houten bedden met schapenvel als lattenbodem. En er lopen ook levende soortgenoten rond ons. Heerlijk slapen in dit ontelbare sterrenhotel.
Vroeg bezoeken we het zoutmeer waar de mannen hele dagen zout kappen in extreme hitte. Dit zout wordt dan via de weg met een truck naar de bewoonde wereld gebracht.
In de namiddag rijden we verder door ruw landschap, afgewisseld met eindeloze zandwoestijn, tot aan de voet van de Irta'ale vulkaan. Een van vijf actieve vulkanen ter wereld.
Tegen dat het donker wordt vertrekken we naar de vulkaan zelf. Netjes achter elkaar met een hoofdlamp geraken we boven op een kleine afstand van de vulkaan zelf.
We slapen in een militair kamp waar buiten wat soldaten en enkele hutten niets is. Onze enige bescherming tegen de gure wind is een halve iglo van steen.
We laten onze spullen daar en leggen het laatste kleine stukje af terwijl we de warmte al voelen.
We kunnen tot aan de rand van de krater gaan en zien de gloeiende lava van heel dicht bij.
We blijven er best wel een tijdje naar kijken want het is echt iets speciaals en unieks...
Dan slapen we enkele uren en keren smorgens vroeg terug naar de krater om het in daglicht te zien. Nu zien we duidelijk de stollende lava en horen we het klotsen tegen de wanden. Nogmaals beseffen we hoe bijzonder het is om dit te mogen zien.
We keren terug en laten de tien soldaten die ons tijdens de klim begeleid hebben terug achter.
We leggen terug 100km af, maar hier doen we uren over omdat het zo moeilijk rijden is. Regelmatig duiken er Afar mensen op. De meisjes zijn prachtig gekleed, het zijn echt prinsesjes van de woestijn. Zij leven er echt van en met niets. Zelfs vaak geen hut. En kinderen lopen er op blote voeten in het vreselijk warme zand. Gelukkig is er ondersteuning van de overheid die voor eten en waterputten zorgt,
Wij vinden deze bevolking trouwens erg aardig,.
Onze laatste nacht brengen we door op een militair kamp. Wat eigenlijk ook niets voorstelt... Maar er is een hut waar in gekookt wordt en voor de liefhebbers wordt er zelfs een geit geslacht...
De laatste dag gaan we naar Dallol. Hier is de aardkorst zo dun dat de mineralen eruit bubbelen. Het is bijzonder om deze gekleurde meren te zien. Weer een unieke ervaring..
Alsook de zoutmijnen en vooral de activiteiten in de zoutmeren. Er wordt zout gekapt en in gelijke stukken gemaakt. Deze worden dan opgeladen op kamelen die er een week over doen om het zout naar de kopers te brengen. Het beeld van karavanen kamelen achter elkaar over het witte zout is prachtig om te zien..
Dan trekken ook wij terug naar de bewoonde wereld.
Dit is zonder twijfel het hoogtepunt van Ethiopie!
Maar tijdens ons verblijf hier hebben we ons goed geinformeerd en blijkt dat er met de organisaties goede afspraken zijn om voldoende veiligheid te garanderen.
We vormen een groep van 16 en rijden met vijf jeeps steeds samen.
De regio wordt bewoond door de Afar populatie. Die de reputatie hebben van zeer onvriendelijk te zijn. Het is ook de heetste plaats van de wereld met een gemiddelde temperatuur van 35 graden. Dag en nacht!
Eerst rijden we uren over een geasfalteerde weg. Compleet verlaten komen we er ook niemand tegen. Alles is er droog en zanderig. Bij de lunchplaats stappen onze bewakers mee aan boord, en Andre wint er een potje Ethiopische biljart.
Uiteindelijk komen we aan in een dorpje waar we overnachten. Het is eigenlijk niet meer als een grote straat, maar er is een generator, en zelfs tv in het cafeetje met CNN.
De Afar zijn naar ons idee zeer vriendelijk! We zitten wat in het cafe en we zien er uit alsof we in een sauna zitten. Momenteel is het er iets in de veertig graden, over een paar maanden zal dat naar de vijftig gaan.
Het is hier vastentijd tot Pasen. Wat wil zeggen dat er niets van dieren mag gegeten worden. Onze kok zorgt wel voor een lekkere maaltijd.
Slapen doen we buiten in houten bedden met schapenvel als lattenbodem. En er lopen ook levende soortgenoten rond ons. Heerlijk slapen in dit ontelbare sterrenhotel.
Vroeg bezoeken we het zoutmeer waar de mannen hele dagen zout kappen in extreme hitte. Dit zout wordt dan via de weg met een truck naar de bewoonde wereld gebracht.
In de namiddag rijden we verder door ruw landschap, afgewisseld met eindeloze zandwoestijn, tot aan de voet van de Irta'ale vulkaan. Een van vijf actieve vulkanen ter wereld.
Tegen dat het donker wordt vertrekken we naar de vulkaan zelf. Netjes achter elkaar met een hoofdlamp geraken we boven op een kleine afstand van de vulkaan zelf.
We slapen in een militair kamp waar buiten wat soldaten en enkele hutten niets is. Onze enige bescherming tegen de gure wind is een halve iglo van steen.
We laten onze spullen daar en leggen het laatste kleine stukje af terwijl we de warmte al voelen.
We kunnen tot aan de rand van de krater gaan en zien de gloeiende lava van heel dicht bij.
We blijven er best wel een tijdje naar kijken want het is echt iets speciaals en unieks...
Dan slapen we enkele uren en keren smorgens vroeg terug naar de krater om het in daglicht te zien. Nu zien we duidelijk de stollende lava en horen we het klotsen tegen de wanden. Nogmaals beseffen we hoe bijzonder het is om dit te mogen zien.
We keren terug en laten de tien soldaten die ons tijdens de klim begeleid hebben terug achter.
We leggen terug 100km af, maar hier doen we uren over omdat het zo moeilijk rijden is. Regelmatig duiken er Afar mensen op. De meisjes zijn prachtig gekleed, het zijn echt prinsesjes van de woestijn. Zij leven er echt van en met niets. Zelfs vaak geen hut. En kinderen lopen er op blote voeten in het vreselijk warme zand. Gelukkig is er ondersteuning van de overheid die voor eten en waterputten zorgt,
Wij vinden deze bevolking trouwens erg aardig,.
Onze laatste nacht brengen we door op een militair kamp. Wat eigenlijk ook niets voorstelt... Maar er is een hut waar in gekookt wordt en voor de liefhebbers wordt er zelfs een geit geslacht...
De laatste dag gaan we naar Dallol. Hier is de aardkorst zo dun dat de mineralen eruit bubbelen. Het is bijzonder om deze gekleurde meren te zien. Weer een unieke ervaring..
Alsook de zoutmijnen en vooral de activiteiten in de zoutmeren. Er wordt zout gekapt en in gelijke stukken gemaakt. Deze worden dan opgeladen op kamelen die er een week over doen om het zout naar de kopers te brengen. Het beeld van karavanen kamelen achter elkaar over het witte zout is prachtig om te zien..
Dan trekken ook wij terug naar de bewoonde wereld.
Dit is zonder twijfel het hoogtepunt van Ethiopie!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
