Simien Mountains

De Simien Mountains wordt ook wel eens "het dak van afrika" genoemd. Het is een gebergte dat opgenomen is in de UNESCO lijst omwille van bepaalde fauna en flora. Er wonen best wel wat mensen, verspreid in kleine hutjes wat dan weer een dorpje vormt.

Met onze nieuwe Franse vrienden vertrekken we met een overdreven dure auto naar Sankabar waar onze tocht zal beginnen. Na nog wat brood te kopen laten we het ontwakende Debark achter ons. Onze bewaker zal vanaf nu altijd in onze buurt zijn. Bij elke hobbel in de weg vragen we ons trouwens af of zijn geweer (wat niet meer van de recentse is) niet zou afgaan.

De omgeving is zeer mooi, het wandelen gaat op een stevig tempo en we zien regelmatig bavianen en ik ook een ibex( soort reebok), Andre krijgt hem zelfs met verrekijker niet te zien,..
De stijle rotsen zorgen dan weer voor mooie uitzichten.

Voor we aan de eerste lodge aankomen wonen we een koffieceremonie bij. We kruipen samen in een huisje en krijgen het hele proces te zien.. En te proeven.
De koffie wordt op een houtvuur gebrand , daarna gestampt met een vijzel en dan in de koffiepot overgoten met kokend water. Dit drie keer zodat de derde koffie gewoon slapper smaakt. Dit alles wordt vergezeld met een wierookstokje...en dat allemaal in hun huis/hut waar kinderen en kippen ook samen rondhuppelen. Het leven is zo ontzettend basic hier, buiten de hut wat kookgerief is er niets..
Ook hygiene is hier ver weg en het is triestig te zien hoe de kinderen onder de vliegen zitten..,

In de lodge zijn er nog enkele toeristen waarmee me wat keuvelen en ook de zondondergang gaan bekijken. Mooi.

De volgende dag gaan we nog naar een mooi uitkijkpunt en dan beginnen we aan onze terugtocht helemaal terug naar Debark.
Hier doen we anderhalve dag over en het is best zwaar. Ook hebben we weinig kans om onze drinkflessen bij te vullen en vergeet de gids om onze bedden te reserveren.

De bewaker verliest ons nooit uit het oog, en als we aan de lodge gaan voetballen bewaakt hij onze bedden als een professional. Ik weet niet waartegen we juist bewaakt moeten worden, maar er wordt goed voor ons gezorgd!

En uiteindelijk komen we goed terug, waar de vier cola's waar we zo hard naar verlangden in een teug leeg zijn.,

Wij halen nog net de bus terug naar Gondar waarop we twee Vlaamse studenten ontmoeten die stage doen bij weeskinderen. We beslissen dat dat een mooie daad is en overhandigen onze meegebrachten pennen en schriften....