Bahir Dar

Met slechts een kwartiertje vertraging zijn we al vroeg in de ochtend op weg naar Bahir Dar. Vele uren rijden we op de prima geasfalteerde weg, aangelegd door Japanners die er hier en daar nog mee bezig zijn. Het landschap is mooi, het leven speelt zich vooral af naast de hoofdweg. Overal lopen, liggen en wandelen mensen. Huisjes, hutjes en wat vee. Verder is er eigenlijk niets, zelfs geen lokaal eetstandje of winkeltje. Wie hier geboren wordt blijft hoogstwaarschijnlijk hier ook rondhangen. Letterlijk te nemen zelfs.
In het hotel komen we al meteen de twee noren tegen die we in Addis ontmoet hadden. We regelen samen ons boottripje voor de volgende dag en gaan samen eten in een mooi restaurantje met zicht op het meer.
Het is onze eerste injera, een soort zure pannenkoek met vlees, vis of een kruidige saus. Het wordt hier als ontbijt, lunch en avondeten gegeten. De enigste voorwaarde is dat het met de rechterhand gegeten wordt. Links is de onreine hand. En bestek en injera zijn twee woorden die niet samen in een zin passen trouwens.

De volgende dag staan wij op tijd op de afspraakplaats. 'Tijd' is hier soms moeilijk. Ethiopische uren gaan maar tot zes dus twee uur kan twee uur s ochtends zijn of acht uur savonds.
Maar goed, een uur later en na het wisselen van boot omdat de eerste niet startte en te klein was voor 7 polen, 5 israeliers, 2 noren en 2 belgen, zitten we toch op het water. We bezoeken er enkele eilandjes waarop zeer oude monastries staan. Enkele zijn wel alleen maar toegankelijk voor mannen. We geraken een noor kwijt en pikken hem twee uur later voor ons en een jungletocht later voor hem weer op. En verder zien we ook het begin van de ( blauwe) nijl en zoeken we op het water naar de oren van enkele nijlpaarden die er in het water zitten. Maar vandaag laten ze zich niet zien.
Het was wel leuk, maar toch ook weer niet de highlight van de trip denk ik.

En dan nemen we nog de minibus naar Gondar omdat we van daar stilaan aan een trekking in de bergen willen beginnen. Het laatste uur is in het donker, maar de weg is echt goed. Het gevaarlijkste zijn de dieren en mensen die er ook graag op lopen. Maar alles lukt prima, alsook het vinden van een leuk hotel, met een goede chefkok.