Bago

De bus rijdt niet tot onze gewenste stad, maar stopt gewoon op de snelweg om ons eruit te laten. Vandaaruit moeten we onze plan trekken. We steken de snelweg over, wat niet moeilijk is want wegens de hoge tolprijs rijden daar voorlopig enkel wat bussen over. Er zijn al parkings in de maak, maar voorlopig stopt de bus gewoon op de weg als er iemand achter vraagt.
Een taxi zou te simpel zijn want die staan klaar, maar tegen zotte tarieven. Dus houden we een lokaal busje tegen. Dat betekent een open pickup met volk achterin en op het dak. Ze zit al stampvol, maar onze rugzakken gaan het dak op en wij mogen met twee op de eenzit naast de chauffeur plaatsnemen. Met zijn beetje engels kunnen we alle belgische voetballers overlopen (doen ze hier allemaal graag), en de rest van het uur is het vullen met hand en (in zijn geval rode)tand. Intussen is het donker en is het beginnen regenen. Gelukig stopt zo een busje overal (letterlijk), en worden we voor de deur afgezet. Het hotel is erg basic, maar net ok voor een nachtje. Onze aangeboden dollarbiljetten worden weer niet aanvaard omdat ze te oud, gekreukt of kortweg gebruikt zijn. Dan maar van het stapeltje nieuwe biljetten.. Dat wisten we op voorhand en het merendeel van onze dollarstapel zijn dan ook gloednieuw. Ze doen er toch nog moeilijk over soms. De hele reis lopen we ook met veel geld rond omdat het nog maar sinds heel recent mogelijk is om geld uit de muur te halen en dat dat nog niet helemaal zeker was bij vertrek.
Nu zien we wel ATM's, maar we moesten op zeker spelen.

Deze buurt is weinig toeristisch, we eten dus erg lokaal. Maar dat is toch net een brug te ver en met het excuus van too much gaat het merendeel terug. De hygiene is echt slecht bij het gewone volk...backpacken heeft ook zijn grenzen:-)


En dan zien we ineens toch wat blanke gezichtjes... Straffer nog, de canadezen hun geplande trip aan het strand was letterlijk zo in het water gevallen dat ze gevlucht zijn naar Bago.
En zo eindigen we samen in een cafe/cremerie/internet -bar...