Inle lake

De nachtbus zou er een twaalftal uren over rijden om ons tot het inle lake te brengen. En dat klopte eigenlijk wel, behalve dat men vergeten was te vermelden dat de chauffeurs s nachts ook stoppen met rijden en zelf gaan slapen. Dus toch nog een vijftal uren later als gepland komen we aan het meer.
Eerst nog een hotel zoeken en dan gaan brunchen. En dan is het weer fietstijd! Het 20km lange meer is prachtig. Niet zozeer het water, maar de bootjes,vissers,tuintjes,huisjes,...
En we stoppen er ook aan een wijngaard die op een bergflank ligt en waar het zicht zeer mooi is. Terwijl wij een degustatie doen valt er buiten een fikse regenbui. Met een dubbele regenboog als gevolg (van de regen, niet door de wijn). We eten vandaag thais, een aangename afwisseling. Het leven hier is al ingesteld op het toerisme,daarom zijn we ook erg blij dat we in het regenseizoen gekomen zijn. De andere reizigers zijn ook backpackers, en er zijn nergens grote groepen toeristen te zien. Omdat iedereen zo wat dezelfde plaatsen bezoekt komen we dan ook af en toe dezelfde gezichten tegen. Alsook hier op de avondmarkt/kermis waar we 2 canadese meisjes terugzien waarmee we een taxi deelden op onze eerste dag. We spreken ook af om de volgende dag een bootje te delen om het meer te bezoeken.

En dat is dan weer een heel mooie ervaring. Omdat ze op plaatsen stoppen waar er iets gemaakt, en verkocht wordt zoals zijde,sigaren en juwelen is het ern beetje commercieel getint, maar het is zo vrijblijvend dat zelfs dat niet stoort. En nu weten we ook hoe die zoete sigaren smaken die we hier overal zien. Maar wat nog populairder is is een soort tabak die opgerold zit in een met lijm besmeerd groen blaadje met daarin een rode pit. Dit preppakketje wordt in de wang gepropt en eens de pit opengekraakt is wordt er diep gerocheld om daarna een dieprode klodder op de grond te spugen. Daarom zien de meeste gebitten er ook vreselijk aangetast uit...
Na deze heerlijke dag eten we vandaag indisch en leren we onze canadese vriendinnen ons favoriete backpackerskaartspel.

Na opnieuw een lekker ontbijtje springen we terug op de fiets om de andere kan van het meer te bekijken. We gaan enkele dorpjes binnen en als mijn fiets defect is wordt die zo goed mogelijk terug aan elkaar gebonden door enkele locals. Ook zijn we getuigen van een begrafenis waarbij mannen en vrouwen volledig apart lopen en er ondanks het boeddhistisch geloof in een beter leven in een volgende leven er toch ook gewoon menselijk verdriet te zien is.

En dan nemen ook wij afscheid van deze mooie plaats..
We worden al veel te vroeg opgehaald om naar het busstation te gaan, die dan ook nog eens een uurtje vertraging heeft.. Het zal weer een lange nacht worden...