Sucre

Als we aankomen op het busstation van Sucre worden we nog maar eens aangesproken door een hosteleigenaar. Omdat we er een goed gevoel bij hebben gaan we met hem mee om zijn hostel eens te bekijken. En dit valt heel goed mee. We hebben er een oud herenhuis bijna voor ons alleen. Dus dat wordt onze nieuwe woning gedurende onze Sucre-tijd. En die valt iets langer uit als eerst gedacht. Sucre is een heel gemoedelijke, warme stad. Waar vooral veel studenten rondhangen en ook best veel Westerlingen. We komen er dan ook opnieuw de Belgische meisjes van de Inca trekking tegen en ook wat nieuwe reisvrienden. Omdat de stad voorzien is op Westerlingen, dit in de vorm van bars en goede restaurantjes, spenderen we dan ook wel wat tijd in deze plaatsen. We ontdekken er ook en fruitmarkt waar we voor ons voor een euro dagelijks aan een overvolle schaal fruitsla tegoed doen, en waar ik het beste kokosdrankje ooit gedronken heb. We wilden er ook een meerdaagse trekking doen, maar wegens laagseizoen zijn er niet genoeg andere liefhebbers. Dus houden we het op een dagtocht naar rotsschilderingen en een krater onder Belgen en Nederlanders. Een niet al te zware tocht, maar weeral een fijne dag. Sucre vinden we een van de steden waar het wel fijn wonen zou zijn en we vinden het spijtig om er afscheid van te moeten nemen..