Cañon del colca
Door: andrehelga
Blijf op de hoogte en volg Helga en André
04 September 2011 | Peru, Chivay
Om drie uur s nachts begon onze tweedaagse tocht in de colca canyon. De diepste canyon ter wereld van 100km lang. En de thuisbasis voor condors en bergvolkeren.
Gelukkig was het nog een paar uren rijden en konden we nog wat bijslapen.Voor de wakkeren was er trouwens een geweldige zonsopgang. Tijdens het ontbijt werden de groepjes gevormd. Onze groep splitste in enkelen die een korte route wilden nemen en acht anderen die voor een serieuze tocht kozen. Eerst zijn we nog naar de condors gaan kijken, ontzettend grote roofvogels met een spanwijdte van meer dan 2 meter. Na dit moois verlieten we het toeristische deel en doken de canyon in. Dit urenlang over een steentjespad waar uitglijden verzekerd was. Tijdens deze periode is de natuur nogal droog en zijn de cactussen op hun best. Planten die niet alleen lekkere vruchten leveren, maar ook dienen voor het maken van make-up, geneesmiddelen en schoonheidsprodukten. Het doel was om naar de oasis aan de rivier te geraken, en daar werden we beloond met een heerlijk openluchtzwembad en een geweldig decor. Als de zon ging slapen en de sterren heel mooi zichtbaar waren kropen we er ook in want het leven is er op het ritme van de zon, zonder electriciteit.
De volgende dag zijn we in het donker al terug aan de beklimming begonnen. Iedereen deed dit op zijn eigen tempo en zo ben ik een half uur na Andre ook aangekomen. De gids had het echter moeilijker. Een iemand van de groep durfde niet naar boven. Ook niet met een aangeboden ezel.Bijgevolg is hij bij haar gebleven en zijn de overigen elf alleen gaan ontbijten en is er een andere gids bijgesprongen. Die heeft ons meegenomen naar schattige lamas en een hotspring.Die veel te heet was bij een buitentemperatuur van 30 graden.
Nadien zijn we nog tot 4900m hoogte gereden. Een plaats waar je zicht hebt op enkele vulkanen in de buurt en waar het de gewoonte is om stenen op elkaar te stapelen. Dus we hebben ook een kleine bijdrage geleverd.
En dan was het tijd om terug te keren.Het is een erg leuke tocht geweest die we zeker nog enkele dagen in onze benen zullen voelen, maar dat was het zeker waard
Gelukkig was het nog een paar uren rijden en konden we nog wat bijslapen.Voor de wakkeren was er trouwens een geweldige zonsopgang. Tijdens het ontbijt werden de groepjes gevormd. Onze groep splitste in enkelen die een korte route wilden nemen en acht anderen die voor een serieuze tocht kozen. Eerst zijn we nog naar de condors gaan kijken, ontzettend grote roofvogels met een spanwijdte van meer dan 2 meter. Na dit moois verlieten we het toeristische deel en doken de canyon in. Dit urenlang over een steentjespad waar uitglijden verzekerd was. Tijdens deze periode is de natuur nogal droog en zijn de cactussen op hun best. Planten die niet alleen lekkere vruchten leveren, maar ook dienen voor het maken van make-up, geneesmiddelen en schoonheidsprodukten. Het doel was om naar de oasis aan de rivier te geraken, en daar werden we beloond met een heerlijk openluchtzwembad en een geweldig decor. Als de zon ging slapen en de sterren heel mooi zichtbaar waren kropen we er ook in want het leven is er op het ritme van de zon, zonder electriciteit.
De volgende dag zijn we in het donker al terug aan de beklimming begonnen. Iedereen deed dit op zijn eigen tempo en zo ben ik een half uur na Andre ook aangekomen. De gids had het echter moeilijker. Een iemand van de groep durfde niet naar boven. Ook niet met een aangeboden ezel.Bijgevolg is hij bij haar gebleven en zijn de overigen elf alleen gaan ontbijten en is er een andere gids bijgesprongen. Die heeft ons meegenomen naar schattige lamas en een hotspring.Die veel te heet was bij een buitentemperatuur van 30 graden.
Nadien zijn we nog tot 4900m hoogte gereden. Een plaats waar je zicht hebt op enkele vulkanen in de buurt en waar het de gewoonte is om stenen op elkaar te stapelen. Dus we hebben ook een kleine bijdrage geleverd.
En dan was het tijd om terug te keren.Het is een erg leuke tocht geweest die we zeker nog enkele dagen in onze benen zullen voelen, maar dat was het zeker waard
-
07 September 2011 - 12:35
Karel Van Aagje:
Ik beken: ik ben stikjaloers...
Ik ga nu nog wat verbeteren... -
07 September 2011 - 17:49
Nico:
Is de laatste foto van Helga nu aan het begin of aan het eind van de tocht gemaakt. Zij ziet nog opgewekt uit!
Lijkt mij een geweldige ervaring om daar rond te lopen.
Veel plezier verder daar. -
09 September 2011 - 19:02
Koen:
Prachtig allemaal...!
Goeie reis daar! -
13 September 2011 - 17:02
Henk:
het wordt avontuurlijker en avontuurlijker. waar eindigt dit? Geniet ervan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
