Teheran

Een taxi, waarin weer twee mannen de passagierszetel delen, en wij met drie vanachter, zo geraken wij terug in de stad Qazvin in de gietende regen en door de mist.
Dan nemen we een bus naar de hoofdstad Teheran. Daar is er een prima metro, waar we een kaartje voor willen kopen. Maar mijn buurvrouw van op de bus koopt ze voor ons en brengt ons ook nog eens tot de juiste lijn. Mooie kennismaking met Teheran. Na een hotel te hebben gevonden duiken we de overdekte bazaar in om de regen een beetje te ontlopen. Het is er, in tegenstelling tot de meeste andere bazaars echt chaotisch. Uiteraard lopen we verloren. Maar dat brengt ons uiteindelijk in een hip restaurant terecht. Waar de meesten thee komen drinken en aan de waterpijp zitten te lurken. In Teheran lopen ook heel wat minder vrouwen in chador, velen zijn zeer mooi en modieus gekleed.

De volgende dag schijnt gelukkig de zon weer. Is toch veel prettiger. We eten voor de laatste keer een ontbijt van thee, plat brood, zure roomkaas en een ei. Straks vliegen we immers terug naar België.
Maar eerst nog wat citytrippen. We stappen nog eens op de metro. Er is steeds een aparte coupé voor vrouwen. No men allowed. Bij de coupés voor de mannen mogen ook vrouwen binnen. Maar die zijn op één hand te tellen. Wij blijven samen, dus ik ben er al eentje van.

Op straat maken we kennis met een Iraanse dame die na de revolutie naar Canada is gestuurd en net terug in Teheran is komen wonen. Al snel zitten we samen in een koffiebar. Het is een zeer boeiende persoon, waardoor we weer eens een andere kijk op het land krijgen, met weer een ander verhaal...

Als we later wat rondlopen, staat er ineens een moskee voor ons die nergens vermeld staat. Hier mogen we zelf ook binnen. Ik leen wel eerst even een witte chador, en dan gaan we beide apart binnen. Bij de vrouwen wordt er wel gebeden, maar ook gewoon gekletst en ge-gsmt heb ik de indruk. Bij de mannen blijkbaar minder volgens André. Maar het is leuk en zeer mooi om te zien.

Omdat we vandaag nergens de kans kregen om zelf iets te betalen (er was steeds wel iemand die de rekening voor onze neus betaalde), hebben we nog wat geld over. We kopen nog wat souveniertjes, eten Iraanse pizza, ruilen de rest terug om en halen dan onze rugzakken terug op om alvast naar de luchthaven te gaan. Daar eindigt deze bijzondere reis.